 Wanneer Bnei Jisraël in het Land Israël woont, moeten de eerste vruchten van het land naar de Tempel gebracht worden en aan de kohen gegeven worden in een ceremonie die de erkenning uitdrukt dat het Hasjem is die de Joodse historie door alle eeuwen vaststelt. Deze passage vormt een van de centrale thema's van de Haggada, die wij lezen op de Seder-avond van Pesach.
Op de laatste dag van Pesach van het vierde en zevende jaar van de zevenjarige sjemita -cyclus, moet men verklaren dat werkelijk de tienden verdeeld te hebben onder de daarvoor in aanmerking komende personen en op de voorgeschreven manier. Met deze mitswa, concludeert Mosjé de geboden die G-d hem gezegd heeft te geven aan het Joodse Volk. Mosjé vermaant hen te wandelen over de wegen van Hasjem, want zij zijn het uitverkoren volk van Hasjem.
Wanneer Bnei Jisraël de Rivier Jordaan overtrekken, moeten zij zich opnieuw tot Tora verplichten. Reuzachtige stenen moeten worden opgericht en de Tora moet daarop worden geschreven in de zeventig talen van de wereld, en zij moeten vervolgens worden overdekt met een dun laagje pleisterkalk. De helft van de stammen zal gaan staan op de Berg Gerizim en de andere helft op de Berg Eval, en de Levieten zullen gaan staan in de valei tussen beide bergen in. Daar zullen de Levieten 12 geboden citeren en heel het volk zal daarop antwoorden met "amein", zowel op de zegeningen als op de vervloekingen. Mosjé vertelt dan tot in details welke zegeningen op Israël zullen rusten.
Deze zegeningen zijn zowel fysiek als spiritueel. Echter, Mosjé schildert een schril beeld van vernietiging, die het Joodse Volk zal treffen, wanneer het zich niet aan Tora houdt, en die uiteindelijk zal resulteren in ballingschap en omzwervingen tussen de volken van de wereld.
Bron: Joods Leven |