Ja’aqov en par’oh ontmoeten elkaar
Twee monarchen ontmoetten elkaar: een monarch van de geest en een monarch van de werdelse macht. R’Hirsch leert ons dat par’oh goed van doordrongen was dat de oudere man geen dagelijkse veschijning was.

vs. 7 …waja’amidehoe… en plaatste hem…. Joseef plaatste Ja’aqov voor par’oh. Het merkwaardige is dat waja’amidehoe zonder Joed na de Mem gebrekkig wordt geschreven. Waja’amejdehoe… In de Tora is werkelijke geen teken te veel of te weinig. Vandaar dat Baal HaToeriem ons kan vertellen dat de manier waarop Ja’aqov stond gebrekkig was, in die zin, dat hij extreem oud en kwetsbaar was, waardoor Joseef hem moest ondersteunen.

De commentatoren leren ons dat par’oh overdondert was bij de verschijning van Ja’aqov. Ja’aqov was ouder dan hij gewend was te zien. Daarom vroeg par’oh aan Ja’aqov: …kamah jemej sjnej chajejcha? Hoeveel zijn de dagen van de jaren van uw leven? (vs.8). Vertel mij, hoeveel dagen van uw lange leven zijn voor u werkelijk zinvol geweest? Ja’aqov antwoordde dat zijn leven niet te vergelijken is met die van zijn vaders. Zij leefden meer, in die zin, dat zij in staat waren hun missies vreugdevol uit te dragen. Rasji leert dat …sjnej meĝoeraj… jaren van mijn omzwervingen…(130; vs. 9) betekende: jaren heeft Ja’aqov als ger in andere landen geleefd… oelo’hisieĝoe…en zij bereikten niet in welvaart: al de levensjaren van mijn vaderen in de dagen van hun omzwervingen. R’Hirsch merkt op dat zowel par’oh als Ja’aqov over dagen en jaren spreken, als twee verschillende concepten. Par’oh – zelf een gerespecteerde wijze man – had alle redenen deze persoonlijke vraag te stellen, omdat hij heel goed begreep dat zo’n mens op zo’n hoge leeftijd waarschijnlijk een van de weinige van zijn dagen die volledig en productief gebruik van zijn dagen heeft gemaakt, omdat de meeste mensen al ver voor hun potentiële dagen vallen.

vs.10 …wajevarech ja’aqov ‘et-par’oh…dan zegende Ja’aqov par’oh. De Midrasj leert dat deze zegen van Ja’aqov de hongersnood na de tweede jaar deed stoppen. Ja’aqov kwam namelijk na het tweede jaar in Egypte wonen. De vijf resterende hongerjaren die door Joseef zijn voorspeld zijn hierdoor niet uitgekomen. Rasji leert ons dat de Nijl opsteeg zodat het land – ipv door regen – door de Nijl doordrenkt werd (TeNaCH Naso).

Rav Hirsch leert dat hun verschillende manier van denken over dit specifiek beroep het fundamenteel verschil tussen de twee culturen van Joden en Egyptenaren. Een herder is betrokken met de afhankelijkheid van levende wezens. Hij ontwikkelt een vriendelijke eigenschap en gulheid. Hierdoor hecht hij weinig waarde aan materialisme. Door zijn werk krijgt hij alle gelegenheid om over Hasjem en goedheid na te denken.
De Egyptische cultuur kent dit niet waardoor zij zich niet kunnen voorstellen dat iemand een herder wilt zijn en daarom haatten zij herders. Het Egyptische landbouwkundige economie moedigt slavernij aan en neemt niet zo nauw met de waardigheid van de mens. De persiviteit en excessen zijn goed gedocumenteerd.