Zegen van Ja’aqov voor zijn kinderen
Ja’aqov was als Adam. Adam kon namelijk namen aan dieren geven naar hun aard en rol. Als degene die het dichts bij Hasjem stond, was Adam daar toe in staat en begreep Adam de plaats van ieder dier in de schikking van het universum, zodat hij ze dienovereenkomstig benoemde. Ja’aqov was het hoogtepunt van de patriarchische tijdperk, waardoor hij de enige was die in staat was de stammen individueel te zegenen, ieder naar karakter en talent, zodat zij geholpen werden de weg die Hasjem voor hen had uitgestippeld te bewandelen.
vs. 49:1… ‘asjer-jiqra’ ‘etchem…wat jou zal overkomen… Letterlijk staat er “jouw roeping”: qara’. Overkomen is namelijk qarah. Ja’aqov bedoelde daarmee, wat er ook zal gebeuren, alles heeft zijn bedoeling, want het is als een roeping vanuit Hasjem. R’Hirsch leer dat het onze taak is te luisteren en uit te zoeken om onze roeping te begrijpen.
…be’achariet hajamiem… in latere dagen…heeft betrekking op de Messiaanse Tijdperk. Volgens de Midrasj wilde Ja’aqov graag aan zijn zonen vertellen wanneer de Masjiach zou komen – waarschijnlijk om hen met betrekkng tot de ballingschappen gerust te stellen – maar de G’ddelijke Majesteit verliet hem. Ja’aqov dacht dat misschien een van hen niet waard was omdat hij misschien wel de nieuwe Iesjma’el of Esav zou worden. Hij vroeg aan zijn zonen of het mogelijk was en zij antwoordden met de eerste vers van de Sjema: Sjema Jisraël… enz. Met Hoor Jisraël kunnen we ook opvatten met: Hoor (onze) vader, zoals daar maar EEN in jouw hart is, is er maar EEN in onze harten…Nu wist Ja’aqov dat de tijdspanne van de onthulling van de profetie niet aan hun tekortkomingen lag. Uit dankbaarheid zei Ja’aqov: Baroech Sjem kevod malchoeto le’olam wa’ed … geprezen de Naam van de Koninklijke Majesteit voor in alle eeuwigheid. Hij realiseerde toen dat Hasjem niet wilde dat de einde der tijden bekend gemaakt zou worden. Jisrael zal niet de rust in deadlines vinden, maar in geloof en het uitvoeren van de mitswot.
|