De Haftara
In de Haftara lazen wij dat Elisja het kind tot leven bracht door zijn lichaam op het levenloze lichaam van het kind te leggen, zijn handen in de kleine handjes en blies zijn adem door de neus van het kind. Dit is evaquilent dat Hasjem Zijn adem in de neus van Adam blies. Vandaar dat het commentaar leert dat Elisja zijn eigen ziel in het kind liet gaan. Dit komt weer overeen met het doceren en inspireren van Joodse kinderen. In de traditie leren wij dat ook volwassenen kinderen zijn. Kind van je ouders, leerlingetjes van je rabbijn. Kinderen kunnen kleintjes en volwassenen zijn.

Het opvallende in dit verhaal is dat Elisja zijn dienaar Gechazi heeft getest. Toen de vrouw wanhopig naar de Elisja snelde omdat haar kind overleden was, stuurde Elisja in de eerste plaats zijn dienaar Gechazi naar haar huis met de opdracht tegen niemand die hij onderweg kwam te groeten. Bij aankomst moest hij de staf van Elisja op de jongen leggen. Waarom kwam het kind niet tot leven? Waarom moest Elisja voor als nog zelf naar het kind gaan? Wat waren de gevolgen voor Gechazi? Om het antwoord te vinden gaan wij naar Tsafed in de 16e eeuw. Het verhaal is HIER te lezen.