 De parasja begint met een aantal idyllistische zegeningen wanneer het volk aan het Verbond met Hasjem zouden houden. Wanneer zij aan het Verbond houden, zijn zij ook waard deze zegeningen te ontvangen. Na de beloften van zegeningen volgen de tochachah – waarschuwing - op. Deze waarschuwing is een lijst van ontnuchterende straffen die regelrecht het gevolg zullen zijn van iedere handeling of het nalaten van handelingen wat het Verbond beschadigt. Achteraf – nu wij de balans op kunnen maken – concluderen vele rabbijnen en geleerden dat de straffen die in de Tora beschreven staan ook werkelijk hebben plaatsgevonden. Deze gebeurtenissen en intervallen komen in de Joodse geschiedenis terug; voor- tijdens en na de ballingen en diaspora. Zoals een vloek over het volk kwam, zien wij dat ook afsluitende zegeningen kwamen. De afsluitende woorden van de Tochachah zijn altijd over Zijn onherroepelijk Eed dat Hij Zijn Verbond met de Aartsvaderen zal herinneren en met Zijn kinderen zal goedmaken.
RaMBaN leert ons dat het oorspronkelijke Verbond tussen Hasjem en Jisrael als natie bij de Openbaring op Sinaj is gemaakt. Hasjem leerde in de opvolgende veertig dagen aan Mosje de Tora. Mosje schreef deze leringen in “Het Boek van het Verbond” – Sefer habrit – (Sjemot/Ex. 24:4 en 7). Vervolgens ratificeerde Mosje die overeenkomst door middel van een aanbod ten gunste van de volledige natie. Helaas verbrak het volk het Verbond door de ‘eigel hazahav; het gouden kalf. Hierdoor brak Mosje de loechot. Nadat Hasjem Mosjes dawnenen accepteerde en hem terugriep op de berg Sinaj, moest het Verbond nogmaals geratificeerd worden. Dit keer waren aan de beloften, zegeningen nu ook de Tochachah verbonden met de welverstane toevoeging dat de zegeningen afhangen van de loyaliteit aan Hasjem en Zijn Wetten.
Het is daarom in de eerste instantie best even schrikken da de zegeningen slechts 10 verzen beslaat en de vloeken wel 29 verzen. Je zou dus kunnen denken dat er meer vloeken dan zegeningen worden vermeld. Niets is minder waar. De zegeningen zijn in algemene termen weergegeven en zijn daarom kort verwoord. De vloeken daarentegen worden in de details besproken. Ibn Ezra v.13 geeft hieraan de uitleg dat de vloeken de mensen moeten aansporen ontzag te hebben voor Hasjem en Zijn Wil.
Waarom spreekt de Tora hier alleen over materiële zegeningen zoals voorspoed en militaire overwinning in laats van de meerwaardige spirituele zegeningen?
De zegeningen en de straffen zijn verborgen wonderen. Er is voor de Tora geen reden een extra vermelding te maken dat wanneer jij je wijdt aan Hasjem en Zijn geboden, dat je spirituele beloningen zal ontvangen. Het is heel gewoon dat spirituele prestatie een spirituele beloning aan gekoppeld is. Maar het is niet gewoon dat een heel volk door Torastudie en het uitvoeren van mitswot fysieke gezondheid, voorspoed en triomf over vijanden en andere mooie zegeningen - die wij in deze perasja mogen lezen - ontvangt. Voorbeeld: is het gewoon dat honderd Joden in staat zijn tienduizend vijanden na te jagen omdat zij Sjmittah houden of andersom: is het gewon dat bij overtreding van Sjmittah een heel volk uit het land wordt verbannen? RaMBaN leert ons dat gehoorzaamheid zo’n verstrekkende gevolgen heeft dat het op een wonderlijke wijze wordt beloond.
RaMBaM leert daarnaast dat materiële zegeningen lang niet de meest geschikte beloningen zijn noch zijn materiële ontberingen de geschikte straffen. Enkel in Olam haba en Gehinnom kunnen er geschikte beloningen en straffen uitgedeeld worden. Maar wanneer iemand met vreugde en oprecht hart de Wil van Hasjem doet, zal hij alle vreugde en zegeningen van dit leven ontvangen, zodat zijn diensten toenemen en zijn belingen nog groter wordt. Degene die rebelleert daarentegen, zal steeds meer moeite krijgen met het uitvoeren van de mitswot waardoor het verdienen van een deel in Olam Haba toch heel problematisch kan worden. |