Gevolg van de dood van Mirjam
Het relaas over de Rode Vaars leert dat offers boetedoening aan de gehele natie brengt. In tegenstelling daarvan leert de dood van Mirjam dat ook rechtvaardigen sterven.
Vs. 20:8..hasela'...de rots.... Het lidwoordje "ha"(de) impliceert dat Hasjem de rots had geschapen als als een miraculeuze waterbron. Het was namelijk ook dezelfde rots waarvan Hagar water voor Iesjma'el ontving (Bereesjiet/Gen. 21:19). De traditie leert dat dankzij Mirjams verdienste was dat de rots het volk tijdens hun woestijnreis begeleide, waardoor het volk altijd te drinken had. Direct na haar dood stopte het water, wat disastreuze gevolgen had. Want het gevolg was dat Mosje en Araon gingen zondigen. Wát die zonde precies was, is een groot geheim binnen de mysteries van de Tora. Toch zijn er een aantal inzichten hierover.
- Rasji zegt dat de zonde waarschijnlijk het slaan ipv spreken tegen de rots was. (Vs. 7...wedibartecha 'el-hasela'...en spreek tegen de rots...)
- RaMBaM denkt dat het om Moje's boosheid tegen het volk de zonde was (vs. 10), omdat de mensen er van uit zouden gaan dat alles wat Mosje deed en zei een refplectie van Hasjem zou zijn. Maw: Hasjem zou dus in de ogen van het volk boos op hen zijn. Ondertussen is nergens in het hoofdstuk te lezen dat Hasjem boos op het volk zou zijn mbt het beklag van het volk.
- Rabbi Chananel - diens mening bij RaMBaN aansluit - merkt op dat de znde wellicht de opmerking "...sjm'oe-na' hamoriem hamin-hasela' hazeh notsie'lachem majiem... zou zijn en dat betekent ...luister rebellen, zullen wij voor jullie uit deze rots water voortbrengen? Hiermee zou hasjem misschien het niet heiligen van Zijn Naam bedoeld hebben.
- Abarbanel is met Rasji eens maar voegt eraan toe dat Mosje en Aharon al de mist in gingen, maar Hasjem heeft hen tot dit moment nog niet op het matje geroepen. Aharon was namelijk betrokken bij de 'eigel hazahav, wat een enorme nationaal leed te weeg bracht. Mosje had zijn aandeel in de meragliem verhaal die hem een valse feedback over Eretz Jisrael hebben gegeven. Gevolg hiervan was veertig jarige rondzwerving in de woestijn met de dood toe voor de hele generatie. Als het volk het lan niet ocht bretden, zou het oneerlijk zijn wanneer Mosje en Aharon wél het land hadden mogen binnengaan.
- Chiddoejei HaRim wist op het woordje le'ejnejhem... voor jullie ogen...(Vs. 8). Mosje zou hiermee geï,pliceerd hebben dat de mensen - wanneer hij tot de rots zou spreken - iets zouden zien ipv dat zij zouden weten. Eensgelijks zien we in Sjmot/Ex.20:15, waar het volk "zag" wat normaliter "gehoord" werd. Dit gaf aan dat hun ervaring voorbij de menselijke begrippen steeg. Hasjem wilde dat zij een blind vertrouwen in Hem zouden hebben, dat Hij hen heus wel van water zou voorzien. Dát had Mosje hen moeten inprenten.
Aharon Stierf op zijn 123e levensjaar door de mietat nisjqah..., een dodelijke kus van Hasjem. Dit beteken dat de ziel van Aharon zich verenigde met de heilgheid van de Sjachina. De Talmoed zegt dat deze dood de meest confortabele dood is, zoals het uithalen van een haar uit de melk. Dit betekent dat de ziel zonder tegenzin het lichaam verlaat. Rabbi Gedaliah Schorr verklaart dat zonde een band tussen de ziel het de wereldse genugden schept, waardoor de dood - het scheiden van de ziel met de fysieke wereld - een pijnlijke ervaring wordt. Zo pijnlijk als het aftrekken van wol van een schaap die met distels aan de schaap vast zit. Maar voor degene die net als Mosje en Aharon als pure zielen het lichaam verlaten, zoals zij zijn geboren,. is er noch tegenstand, noch spijt, noch pijn (Resisai Lajlah 56).
|