 De netten van de vissers waren overal. De arme forel, baars en kabeljauw zwommen verwoed in alle richtingen, in een poging de netten te ontwijken. De sluwe vos stond vanaf de kant van de rivier toe te kijken en het amuseerde hem. Hij had ook wel trek in een lekker maaltje verse vis. „Ach broeder vis," riep de vos, „waarom zwemmen jullie zo in alle richtingen?" De vissen antwoordden in koor: „Kun je niet alle visnetten zien die wij moeten vermijden? Deze rivier is een soort ‘Olympische hindernisbaan' - maar dan zonder gouden medaille aan het eind!"
„Ach broeder vis," riep nu de vos, „waarom komen jullie niet bij mij op het droge? Dan kunnen wij naast elkaar leven, zoals onze voorouders dat eens deden, en dan zal ik jullie beschermen tegen al het gevaar!"
De vissen antwoordden in koor: „O sluwe vos, jij staat bekend om je slimheid, maar nu ben je toch erg dom! Wanneer wij al in gevaar zijn in onze natuurlijke omgeving - het water - hoeveel te meer zullen wij dan niet in gevaar zijn wanneer wij onze natuurlijke omgeving opgeven."
Deze parabel werd verteld door de grote geleerde Rabbi Akiwa, om zijn hardnekkigheid te verklaren waarmee hij weigerde Tora te onderwijzen in het openbaar, ondanks het Roemeinse decreet dat Tora-studie illegaal maakte, waarop de doodstraf stond. „Wanneer wij in gevaar zijn, als wij Tora leren, onze levensbron," zei Rabbi Akiwa, „hoeveel te meer zal dat dan gelden als wij stoppen met Tora leren!"
Uiteindelijk werd Rabbi Akiwa gearresteerd en ter dood veroordeeld door marteling. Zijn vriend Papos werd ook gearresteerd voor een „ontwijking van belasting" en werd eveneens ter dood veroordeeld in hetzelfde fameuze sportstadion, het colloseum. Toen zij daar samen waren, jammeerde Papos: „Wat een geluk, Akiwa, dat zij jou gearresteerd hebben wegens Tora-studie. Wee Papos, die geëxecuteerd zal worden voor een onbetekenende overtreding."
Tora vergeleken met regen
Perfecte gerechtigheid
Gedenk het verleden
De centraliteit van het Joodse volk
Zij werden vet
Zij vergaten de Rots die had voortgebracht
Een zegen in vermomming
Conclusie van parsjat Haäzinoe
|